اوردنچر
اوردنچر همان دندان مصنوعی پروتزی است که به صورتی طراحی شده که توسط پایه های ایمپلنت در دهان ساپورت می شود به همین علت احساسی شبیه دندان های طبیعی به بیمار می دهد. اما استفاده از ایمپلنت های دندانی متداول تر از اوردنچر است. در فک بالا معمولا از یک قاب فلزی که توسط سه یا تعداد بیشتری ایمپلنت کاشته شده در فک ساپورت می شود برای سوار کردن اوردنچر استفاده می شود اما در فک پایین کاشت دو دو ایمپلنت بدون نیاز قاب کفایت می کند. اوردنچر شامل یک تاج دندانی پروتزی سفید و کمی بافت لثه شبیه سازی شده است که از نوعی پلاستیک که معمولاً اکریلیک صورتی است تهیه می شود. اوردنچر از لحاظ ظاهری تقریبا شبیه دندان مصنوعی سنتی است و حتی گاهی اوقات می توان دندان های مصنوعی بیمار را به اوردنچر تبدیل کرد.
ایمپلنت دندان ثابت
در ایمپلنت دندان که دندان مصنوعی ثابت را روی خود نگه می دارد نیز از همان تاج دندانی پروتزی استفاده می شود و تا حدودی بافت لثه نیز برای آن طراحی می شود. توجه داشته باشید که این روش با بریج ایمپلنت که فقط شامل تاج دندان میشود و هیچ گونه بافت لثه ای برای آن طراحی نمیشود؛ متفاوت است. برخلاف اوردنچر، ایمپلنت دندان ثابت را نمیتوان از دهان خارج کرد. بلکه تاج دندان ایمپلنت توسط دندانپزشک در دهان ثابت می شود. اتصال دائمی تاج دندان روی ایمپلنت احساس راحتی بیشتری برای بیمار فراهم می آورد. مراقبت از آن نیز دقیقا مانند دندان طبیعی با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه انجام می شود. اما دندان مصنوعی ایمپلنت شده ثابت حداقل به ۴ تا ۶ ایمپلنت برای سوار کردن دندانهای کامل یک فک نیاز دارد و برای کاشت این تعداد ایمپلنت بیمار باید استخوان فک سالم و قدرتمندی داشته باشد. به همین علت استفاده از ایمپلنت دندان ثابت برای کل دندان ها به جای دندان مصنوعی متحرک کمی چالش برانگیز است.
